Sigrún Aðalheiður

haldið þið ekki að ég sé orðin lasin eina ferðina enn, það finnst okkur sko ekki skemmtilegt! Gubb hefur alveg fengið nýja merkingu í hugum foreldra minna þessa síðustu daga, gubb er ekki lengur tengt við brjóstagjöf eða timburmenn, nei, nei nú er gubb flóð og fossar af hálfmeltum mat sem spýtist út úr munni af svo miklum krafti að æðar springa í augunum á mér. Ég er líka með mikinn niðurgang og mamma veit ekkert hvað hún ætti að gefa mér að borða, enda skiptir það litlu máli þar sem ég hef lítið sem ekkert borðað síðan á föstudaginn, smá íspinna í gær en það kom allt upp aftur fljótlega.
Þetta byrjaði allt þannig að ég fékk eyrnabólgu og á fimmtudaginn fékk ég penicilin og mér varð svona heiftarlega illt í maganum, mamma og pabbi héldu að þetta væri meðalið og læknirinn ráðlagði þeim að hætta að gefa mér það í gær og sjá hvort að ég myndi ekki þá lagast, en ég er ekkert að lagast, reyndar er ég ekki með hita lengur en alveg hrikaleg mallaveikindi þrátt fyrir það. Svo núna er mér illt í eyrunum og með magapest.
Ég er orðin svo kraflaus af því að borða ekki neitt að ég ligg helst bara í fanginu á mömmu eða pabba á milli þess sem ég æli, kúka og fer í bað. Mamma var að spila fyrir mig á nikkuna í kvöld þegar ég var þokkalega hress en allt í einu datt ég á gólfið og mamma rauk auðvitað til og kíkti á mig og þá var ég sofnuð! Mamma spilar bara á nikku núna vegna þess að ég sat við píanóið í gær og gubbaði svo rosalega að það er ekki líft í kringum píanóið núna sökum gubbufýlu, mamma er búin að bleyta og salta og við ætlum að sjá hvort að lyktin fer ekki við það, sem betur fer slapp samt píanóið sjálft.

kv, Sigrún Aðalheiður